Sandomierski Szlak Jabłkowy to wyjątkowa trasa turystyczna, prowadząca po najpiękniejszych i najciekawszych zakątkach Ziemi Sandomierskiej. Wirtualnie wytyczony odcinek ma długość ok. 200 km i wiedzie przez wszystkie gminy powiatu sandomierskiego, zaczynając od „Centrum Ogrodniczego” ŚODR w Sandomierzu, a na gminie Zawichost kończąc. Z racji dużych odległości szlak jest przeznaczony głównie dla turystów zmotoryzowanych. Można jednak wybrać tyko jeden niewielki fragment trasy i przemierzyć go rowerem lub pieszo. Szlak biegnie przez urokliwe miasteczka i wsie, bogate sady owocowe i malownicze krajobrazy lessowych wąwozów, dolin rzek i łanów kolorowych pól. Pozwala turystom poznać wspaniałą spuściznę kulturową tego regionu, zachęcając do zwiedzania obiektów zabytkowych, muzeów czy izb regionalnych. Na szlak zapraszają gospodarstwa sadownicze, agroturystyczne, winiarskie, rybackie i pasieki, które kultywują wieloletnie rodzinne tradycje, a także inne podmioty takie jak restauracje, ośrodki szkoleniowo – wypoczynkowe, przetwórnie, grupy producenckie czy zabytkowy młyn. Jednak to nie wszystko co Sandomierski Szlak Jabłkowy ma dziś do zaoferowania. „3 x A” to propozycje wędrówek po Sandomierszczyźnie i przemierzenia, wedle upodobania, szlaku: „Apetycznego”, „Artystycznego” i „Aktywnego”. Różnią się one od tradycyjnych ofert turystycznych, ponieważ zapraszają do poznania czegoś nowego, do wizyty w sadzie, do zwiedzenia rodzinnej winnicy i degustacji wina, do skosztowania domowych przetworów i naturalnych miodów, do zobaczenia jak powstają […]
Otwarcie Podziemnej Trasy Turystycznej nastąpiło 10 grudnia 1977 r. Dla zwiedzających zaprojektowano Podziemną Trasę Turystyczną. Jej długość wynosi około 450m, najniżej położona komora ma głębokość prawie 12m. Wejście do podziemi prowadzi z dziedzińca Kamienicy Oleśnickich, a wyjście przy Ratuszu, na Rynku. Trasa powstała poprzez połączenie piwnic budynków przy ulicy Opatowskiej 1,2, przy zachodniej ścianie Rynku od 10 do 5, oraz pod ulicami Oleśnickich, Opatowską, Bartolona i Rynku. Zachowane piwnice zabezpieczono przez tzw. wtórne obudowy, a tam, gdzie było to możliwe, zachowano pierwotne wątki obmurowań. Trasa obejmuje 34 komory na różnych poziomach. Współczesne nazwy komór nawiązują do historii, legend, architektury, itp.
Dom Długosza – dawna mansjonaria wzniesiona w 1476 r. z fundacji Jana Długosza i przekazana księżom ze Zgromadzenia Mansjonarzy, sprawującym służbę bożą w kolegiacie. Obiekt dwuipółtraktowy z obszerną sienią, do której wprowadzają dwa późnogotyckie portale. Od południa, nad wejściem tablica fundacyjna z herbem „Wieniawa” Jana Długosza. W XVI w. budynek zwieńczono attyką. W latach 1934-1936 został on wyremontowany i regotycyzowany. Od 1937 r. mieści zbiory Muzeum Diecezjalnego. Autorem ekspozycji muzealnej był Karol Estraycher. Do najciekawszych eksponatów należą: gotycki obraz „Trzy święte”, obraz „Matka Boża z Dzieciątkiem” autorstwa Łukasza Cranacha, rzeźba „Matki Bożej Tronującej”, z kościoła w Goźlicach z XIII w., zbiór szat liturgicznych (XV-XVIII), rękawiczki Królowej Jadwigi oraz miniaturowe organy z XVII w.
Brama Opatowska – gotycka brama wjazdowa do miasta wzniesiona w XIV w. z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. W systemie gotyckich murów obronnych miasta były 4 bramy – Opatowska i nie zachowane – Zawichojska, Lubelska i Krakowska oraz dwie furty, z których zachowała się Dominikańska zwana „Igielnym Uchem”, a także 21 baszt obronnych. Razem z murami miejskimi (ocalałymi m.in. przy ul.Żydowskiej) stanowiły system obronny Sandomierza. Brama Opatowska jest XIV-wieczną, o wysokości 30 m., gotycką budowlą z ostrołukową arkadą przejazdową, prowadzącą w głąb miasta. Posiada szereg okien-otworów strzelniczych oraz prowadnicę służącą spuszczaniu kraty, zamykającej miasto w nocy i w chwilach zagrożenia. Brama jest zwieńczona renesansową attyką o charakterystycznym motywie „jaskółczych ogonów”. Pięć kondygnacji prowadzi na szczyt, gdzie mieści się taras widokowy pozwalający na obserwację na przestrzeni 50 km.